نمی دونم از کجا و کی یاد گرفتم ، ولی می دونم که نباید خودم باشم! می دونم که نباید هیچوقت خود واقعیم رو نشون بدم. احساسات آدم همیشه باید سرکوب بشند و نباید کسی بفهمه چه حسی دارم. یعنی بهم یاد دادند که اگه از کسی بدم میاد مجبورم تحملش کنم!! باید یه لبخند سرد مثل لبخند جنازه ها ! روی صورتم باشه و فرد مورد نظر رو مثل یه دوست تحویلش بگیرم (البته من هیچوقت این کار رو نمی کنم!). یا دقیقا برعکس همین اگه از کسی خوشم میاد نباید بفهمه. یا از این بدتر اینه که اگه کسی رو دوست دارم نباید بهش بگم!
اگه آدم شادیم نباید همش بخندم، زشته میگن دیوانه ای مگه! اگه غمگین هم باید پنهان کنم.
اگه دوست ندارم با کسی رفت و آمد داشته باشم باید به عنوان دید و بازدید برم سراغشون در حالی که نمیتونم تحملشون کرد.
یا اگه کسی کار اشتباهی کرد، مخصوصا اگه دوستم باشه درست نیست بهش بگم یا بر عکس اگه کسی کار خوب و درستی انجام داد به روی خودت نیار یا کم نیار پر رو میشه!
به نظرم تاریخ انقضای خیلی از رسوم یا بهتره بگم عادات ما گذشته وقتی همه جا پر از دورویی و نامردی و بی وجدانیه دیگه جایی برای این عادات نیست.
پ ن: در مکاشفات نگارنده این علم بوجود آمد که اینگونه عادات تنها مختص فرهنگ ما نیست!!! و در بلاد کفر هم رواج داشته اند(1991!). چنانچه در آهنگ The Unforgiven متالیکا، جیمز عزیز می فرماید :
What I've felt,what I've known
Never shined through in what I've shown
که تقریبا یعنی!:
آنچه که احساس کرده ام، آنچه که دانسته ام
هیچوقت در آنچه که نشان داده ام ظاهر نشد!!!
سلام.
اول ممنون که بهم سر زدی.
دوم چقدر جالب که طرز فکرت شبیه منه.
سوم این ماسکها هستن که آدم همیشه چنتاشو توی جیبش داره و برا دوست و دشمن از ماسک مخصوص اون استفاده می‌کنه.
جالب اینه که آدم حتی برا خودش هم ماسک مخصوصی داره که خود خودشو از خودش پنهون می‌کنه!!!
موفق باشی.
سلام ... با عث افتخاره !
شاید تقصیر آدما نیست ... مجبورن چون همه از واقعیت میترسن!
نگو : < نمی دونم از کجا و کی یاد گرفتم > . یادت بیار زمانی که چوب رو راستی رو خوردی مطمئن باش از همون موقع عهد بستی که دروغگو بشی اون هم از نوع حرفه ای . آره آدمی که چوب رو راستی رو بخوره در آینده خیلی نزدیک تبدیل به دروغگوی حرفه ای میشه به همین سادگی .
چوبشو خوردم ... خوشمزس ! بازم میخورم :))
فکر کنم تقریبا همه مون همینطوری هستیم.قبلا توی یه کامنتی نظرمو در این مورد بهت گفته بودم:اکسیژن و دروغ!
تازه ما دخترها خیلی شدید تر احساساتمونو قایم می کنیم.هر جا می ریم یه مدل لباس می پوشیم!از صبح تا شب به روی دوست و دشمن دروغ می گیم و ککمون نمی گزه.وقتی هم از یه بدبخت بی چاره ای خوشمون میاد اونقدر بهش می بندیم که طرف می پره!
هیچوقت نمیتونی بفهمی احساس واقعی مون چیه.فیلمیم هممون!(ژانر معنا گرا!)
ملت خالی بندی هستیم!
آره اکسیژن و دروغ!
جدا شما دخترا اینطوری هستید :-o
فیلم امشب سینماهای کشور : "دخترها به بهشت نمی روند" :))
این تیکه ی جیمز هیتفیلدت و ربط دادنش به این موضوع عالی بود! میرم یه چند بار گوش بدم.
ممنون .. عاشق این آهنگم به انضمام ورژن 2 و 3 همین
سلام
باید دور خودت دیوار بکشی وگرنه له میشی این بزرگ ترین خصلت زندگی توی ایران
............
به روز شدم با مشبه به لینکولن
دقیقا !
امیر عزیز این دقیقن تمام حرفای من بود .
واقعن که همه رو راست گفتی .....
هر جا میری باید یه ماسک بذاری رو صورتت ...
فک میکنی اگه همه خود واقعیشونو نشون بدن چی میشه ؟؟!!!
این سوالیه که من همیشه از خودم میپرسم ....
ولی منم همینطوریم ... نمیدونم چرا .....
منم نمیدونم از کجا اینو یاد گرفتم که خود خود خود واقعیم نباشم !!!!!
شاید اگه یه موقعی خود واقعیمون باشیم خیلی برامون گرون تموم میشه ....
اینا خصوصیات زنده هاست !!!
دوشنبه تو سلف دانشگاه یه قرمه سبزی خوردیم الانم که یادش میفتم میارم بالا !!!
یاد خودم افتادم که بهت گفتم غذای دانشگاه ما قابل خوردنه !!!
من اعتراف میکنم بعضی وقتها هم قابل خوردن نیست ):
چیزی نمیشه ! همه چی عوض میشه ... ولی هیچ وقت این اتفاق نمیفته چون ما دروغ شنیدن رو دوست داریم!
به جای اعتراف اعتراض کنید !